Vaste kern op zoek naar nieuw praathoekje

Ze kenden elkaar voorheen niet, maar hebben wel iets gemeen. Ze houden namelijk allemaal wel van een praatje en wat gezelligheid. De grote tafel in het midden van het leescafé van de bibliotheek in Helmond was eigenlijk altijd bezet door hen. ‘Ze’ bestaan uit een vaste kern van ongeveer tien personen, die regelmatig even binnenliepen. Zaterdag was de laatste dag dat ze er zaten. De bibliotheek gaat verhuizen en daarmee ook het leescafé.

Met het verdwijnen van ‘hun’ plek moeten ze op zoek naar een nieuw praathoekje. “Als je hier komt om te lezen, dan zit je verkeerd”, zegt Claudia Goossens (36). “Als er niet gesproken wordt, voel ik me ook niet echt op mijn gemak.” Paul en Dori van Vliet komen oorspronkelijk uit Amsterdam, maar hebben hun draai gevonden in Helmond. Paul: “Ik kwam eerst nooit in de bibliotheek, maar ik vind het fijn om hier een babbeltje te maken.”

Het is al jaren een gewoonte. Op elk vrij moment dat ze hebben, eventjes binnenlopen. De een omdat ze recht tegenover de bibliotheek woont, de ander om de laatste roddels te lezen en te horen. Ze komen vaak samen, zonder dat ze het afspreken. De ruimte is niet groter dan een riante huiskamer. In het midden staat een grote tafel waar ze allemaal aan kunnen zitten. De tl-lampen aan het plafond zorgen voor een hard licht. Vanuit een klein barretje in de hoek worden de bezoekers voorzien van koffie en thee door Jos Hanssen (61). Een kopje thee en koffie kost nu een euro, maar dan krijg je er wel een chocolaatje of een koekje bij. Hij weet wat iedere bezoeker wil en staat altijd klaar voor een praatje. Jos staat er al sinds juni 1994 en kwam elke dag fluitend naar het werk. Op zaterdag wil hij met zijn collega Cor (75) vrolijk afscheid nemen, maar de tranen springen steeds in zijn ogen. “Het doet me wel wat ja”, zegt hij haast verontschuldigend. Met de verhuizing houdt zijn baantje ook op te bestaan.

Het nieuwe café wordt professioneel uitgebaat en voor Jos is een andere functie bedacht. Geen gasten meer, maar zorgen voor de koffie van het personeel van de bieb. Hij vindt het jammer, maar heeft zijn baas beloofd om de schouders er toch onder te zetten. Ook voor de vaste bezoekers gaat er veel veranderen. Paul van Vliet is bang voor twee dingen. Hij verwacht dat een kopje koffie 1,80 euro zal gaan kosten en dat is meteen een stuk meer. “Vooral als je het moet doen met het minimale”, zegt zijn vrouw. Het is een angst die onder elke bezoeker leeft. Daarnaast weet Paul niet of de gezelligheid daar te vinden is. Hij hoopt ook dat ze een tafel krijgen waar ze allemaal kunnen zitten. En dat ze gewoon mogen blijven praten zoals ze nu doen. Claudia: “We gaan sowieso even kijken, zonder oordeel vooraf. Maar ja, is daar ook zo’n gezellige tafel?”