Verhalen vanuit verre oorden

Helleuw

Dag lieve mensen…

Ik schrijf maar weer wat omdat ik voel dat jullie toe zijn aan wat nieuwe informatie omtrent mijn welzijn. Op het moment gaat alles nog goed, of ja goed, wat is goed en wat is slecht? Het gaat stabiel en heb weinig reden tot klagen. Of ja eigenlijk valt er heel erg veel te klagen maar hebben jullie wel zin om dat te lezen. En als ik te veel klaag dan lijkt het net alsof ik het hier slecht heb. Heb ik het dat ook of lijkt dat maar zo, want ja wat is nu eigenlijk slecht? Ik zit hier op een wonderschoon eiland met een aangename temperatuur terwijl in Nederland en omstreken zelfs het kwik een winterjas aan moet trekken. Voor sommige mensen is dat trouwens goed want zij houden van uren lang op een bevroren plas water rondjes schaatsen totdat de handjes bevroren zijn, en voor andere slecht zoals bv zonnebrandcreme verkopers, wat maar weer eens de relativiteit van het leven benadrukt. Voor de rest kan ik dus niet echt een definitieve mededeling doen over mijn welbevinden hier. Met tijden gaat het op en top en heb ik de tijd van mijn leven voor een uur en met momenten vraag ik mij wel eens af wat nou eigenlijk het nut van het leven op deze planeet is.

Zo bevond ik mij vanmorgen aan de ruwe zee van zuid-tenerife nadat ik de gasten de “ins” en “outs” (want ja tis wel internationaal natuurlijk) van de meesterlijke sport Vissen. Mijn gedachten vervlogen naar verre oorden nadat ik het water tegen de rotsen omhoog zag komen. Ik begon te denken aan opbouw en afbraak. Aan de erosie van de van de natuur en de werking van onze biotoop genaamd Aarde. Ik mijmerde over de miljoenen jaren dat deze wereld zich stukje bij beetje heeft opgebouwd, en liet mijn gedachten gaan over het feit dat de mens roofbouw pleegt op deze wonderschone planeet, hier kan God ons niet voor gemaakt hebben. Is het doel van de mens om alles te verwoesten wat hij op zijn pad vindt, is dat wat de ware aard van de mensheid is? Totdat ik mij plotsklaps besefte waar ik mee bezig was. Ik stond lekker in de zon, ik had mijn korte broek aan, de mensen hingen aan mijn lippen voor informatie over de inheemse vissoorten die zich hier in Tenerife bevinden en het enige waar ik aan kon denken was een filosofisch denkbeeld waar normale mensen niet eens de moeite voor nemen om over te denken.

Toen ik mij dit besefte realiseerde ik me dat ik allemaal niet zo moeilijk moet doen. Ik ben hier gekomen om gewoon eens lekker uit te waaien, mijn ding te doen en alles van een afstandje te bekijken, om het gewoon maar ff lekker simpel te houden. Simpel ja… en ik moet het weer eens moeilijk maken.

Wat ook moeilijk is, is mijn aanbod dat ik heb gekregen. Ik kan namelijk deze zomer aan het werk gaan als entertainer/dj in een hotelclub op Kreta! Prachtig idee natuurlijk. Ik zie mezelf al verschillende plaatjes draaien om het publiek op te zwepen naar een prachtige climax dat zich uit zal monden in een wonderschone extase van feest. Maar ja, aangezien mijn credo is “Waarom lekker makkelijk doen als het ook moeilijk kan” heb ik weer weken tijd nodig om deze beslissing te nemen.

En ik heb nog steeds geen beslissing genomen dus ik kan nog steeds niet zeggen wanneer ik terug kom. Als ik op die aanbieding inga kom ik waarschijnlijk ik Maart 3 weekjes naar Nederland en vlieg dan begin april naar Kreta… Maar ja, doe ik dat niet dan weet ik niet wanneer ik terug kom… Heerlijk al die duidelijkheid wederom!

Zolang het mij bevalt wil ik nog niet per direct terug. Maar ja bevalt het nog wel zo goed? Eerlijk gezegd weet ik niet… Op mijn beginbeeld van populaire entertainer die elke week een andere chick scoort,ben ik een beetje terug gekomen. Natuurlijk ben ik populair maar dan bij 65 jarige chicks en aangezien ik niet val op vrouwen met veel ervaring schiet dat niet op natuurlijk. Het werk is nog wel steeds leuk, áls er werk is. is nog steeds leuk omte boogschieten, geweerschieten of de gebruikelijke sporten zoals voetbal en basketbal te spelen. Het enige nadeel is dat ik er zo ongelooflijk goed in ben geworden dat het niet meer leuk is. Ik heb zoveel tijd om te oefenen dat ik dagelijks mezelf aan het trainen ben dus als ik nog een keer terugkom dan kan ik zo weer mee met het niveau van Geldrop 5. Nee ik bedoel alleen te zeggen dat ik niet heel de dag op mijn luie reet zit en tientallen kilo´s aankom. Dat kan trouwens ook niet met het eten hier!

Elke dag eten in het hotel is geen pretje. Het is dan gewoon niet mogelijk om kiloos aan te komen. Van rauwe frietjes, bloedrozekip en groentes die naar plastic smaken zakt mijn honger tot een historisch dieptepunt. Zo laag dat ik nu ongewild op een dieet ben zelfs…

Maar ja of dat nou goed isof niet weet ik niet, wederom relatief. Zo zie je maar weer eens, alles is relatief. Dus ja, is dit laatste half uurtje nu echt informatief geweest of totale verspilling van kostbare tijd? Geen idee, beslis zelf maar. Ik wilde alleen ff laten weten dat ik nog steeds leef en ja, ik wilde jullie nog ff bedanken voor de attente mailtjes! Ik zal zezo snel mogelijk beantwoorden…. als ik weer ens tijd heb en geen zin heb om een totaal nutteloos berichtje hier op deze site te zetten.

Tot die tijd wens ik iedereen een paar fijne dagen toe en tot de volgende keer,

u wordt gegroet,

Michiel

Letters. Woorden. Zinnen. Alinea's. Verhalen. Schrijven is echt mijn ding. Ik vertel in mijn verhalen wat ik dagelijks meemaak of wat er in mijn hoofd speelt. Soms leuk, soms ontroerend, altijd persoonlijk. Ik neem je graag mee in mijn leven...

Reageren?

%d bloggers liken dit: