Verhalen vanuit verre oorden

Fietspomp

Zo, lieve mensen, fijn dat jullie ook deze week trouw dit verhaal komen lezen. Het doet mij deugd dat er mensen zijn wie het werkelijk waar leuk vinden om zo af en toe eens op deze site te kijken. Daarentegen merk ik daar weinig fan in de feedback die mensen kunnen plaatsen bij de berichten en dus zou ik willen vragen of het mogelijk is, dat mensen een leuk berichtje achter zouden laten. Misschien met een mening over het verhaal, een tip of onderwerp voor een volgend verhaal of een liefdesbetuiging, ik stel het allemaal zeer op prijs.

Heb ik deze week weer wat nuttigs te melden of is het weer een nutteloos verhaal over dingen in het leven die mij bezighouden? Ik denk dat het deze kee een combinatie van beiden gaat worden. Ok, hier komt het nuttige gedeelte:

Mijn reis naar kreta gaat definitief niet door. Ik heb te hroe gekergen dat het desbetreffende hotel failliet is en dus hebben ze ook geen personeel meer nodig. Wel zo netje som me dat nu te laten weten in plaats van als ik er al een aantal weken aan het werk zou zijn. Dus ja, dat is wederom een droom in duigen uiteen spat. Ik wist nog helemaal niet of ik die uitdagning aan zou gaan maar het was wel een mooie aanbieding. Maar ja, helaas gaat het feestje niet door.

Dit brengt mij tot een ander feest. Waarschijnlijk kom ik terug in maart of april en dat is natuurlijk feest voor jullie. Want eindelijk ben ik dan weer onder jullie en kunnen jullie wederom met jullie wel en wee bij mij terecht. Ik besef nu pas wat voor een impact mijn vertrek op jullie heeft gehad. Helaas kom ik daar nu aps achter en heb ik jullie al die maanden als een dolende in de woestijn achter gelaten. Het spijt mij dan ook ten zeerste dat jullie zonder mij, toch wel een nauurlijk leider als soort van God voor sommigen, zo lang hebben moeten missen. Ik vind het schitterend dat jullie al die moeite hebben gedaan om mij, in mijn tijd van absentie, toch nog zoveel mogeliji te eren. Ik vind het gebaar van een kleine altaar midden in La Route echt een ode aan mijn bestaan. Een foto van mij, mijn lijfspreuken en een eeuwig brandend vuur zijn schitterende symbolen om mij te kunnen eren. Ik heb vernomen dat wekelijks vele mensen even een traantje wegpinken bij het altaar en wat woordjes mijmeren. Schitterend als ik op die manier toch nog een beetje aanwezig kan zijn in de harten van sommigen, ware het niet dat het voor velen toch moeilijk blijft om door te gaan met leven zonder mij.

Ehm ja, ik zei volgens mij dat dit het serieuze en informatieve gedeelte van deze tekst zou worden he? Ach ja, een beetje nonsens op zijn tijd heeft nog niemand ooit kwaad gedaan. Of ja, niet dat ik weet in ieder geval want ik ben ook niet alwetend. Was ik maar alwetend dan had ik nog wat om over te vertellen. Dan kon ik bijvoorbeeld vertellen oevr lieveheersbeestjes die per dag zo´n 54 keer klaar kunnen komen. Maar ja, ik ben niet alwetend dus het blijft voor mij gissen naar het precieze aantal keer, al blijft het natuurlijk een fascinerende kwestie.

Wat heb ik zoal de laatste tid hier gedaan? Weinig anders dan eers.. al ben ik afgelopen zaterdag voor het eerst in weken weers een goed uitgegaan en heb mij verwonderd over het schitterende fenomeen: de engelse vrouw. In niets meer gekleed dan een dun reepje stof om de heupen en een lapje stof (maatje grote servet) om het bovenlichaam struinen zij de straten af, op zoek naar vers vlees op wie zij hun lusten kunnen botvieren. Maar zoals het een echte man betaamt, heb ik er geen vinger naar uitgestoken. Met losbandigheid kan ik mijn leven niet vullen, ik ben op zoek naar warmte en genegenheid en dan kan ik niets met de motieven van een engelse dame in nood. Oftewel ik heb gewoon rustig aan de bar staan zuipen en vooral gelachen om hetgeen dat aan mij voorbij liep.

Mja dat was dus wel weer een opleving in mijn anders zo rustige bestaan. Jammer dat mijn team niet echt zo uitgaand is want ik zou eigenlijk wel veel vaker een bezoekje willen plegen aan het mooie dat tenerife ´s avonds te bieden heeft. Dit was toch wel beter dan wederom aan te schuiven in het oude alcoholisten cafe! Dit is zelfs zo goed bevallen dat ik het ervaar als een persoonlijk hoogtepunt en dus de moeite neem om dat hier ff te vermelden. Ook al weet ik dat het jullie waarschijnlijk weinig interesseert wat ik hier zoal op een zaterdagavond doe.

Wat interesseet jullie voro de rest wel, ik kan natuurlijk neit in jullie hoofd kijken en daarom probeer ik beetje divers te blijven met onderwerpen. Ik zal daarom ook per doelgroep een beetje een selectie maken. Voor de ouderen: omgeving is echt prachtig en het culturele erfgoed van de canarische voorvaders zijn zeer aangenaam. Voor de kinderen: het is elke dag 1 groot speelpaleis met spelletjes, kinderdisco, gewoon 1 grote dolle boel! Voor de nerds: ik zit hier op een pentium 1 computer uit het jaar nul waarbij een defragmentatie aan de harde schijf dringend nodig is willen de megabytes nog een beetje hun werk doen. Voor de sportliefhebbers: ik hoorde dat Ajax wéér verloren heeft…hahahahahahahaha. Voor de mannen: yeah keihard zuipen, veul wijven en heul de dag bietje sporten bevalt me wel. Voor de poezieliefhebbeers: Ook al is de lucht in Nederland nog zo grijs, denk dan aan mij, hier in dit schitterende paradijs. Voor de dierenliefhebbers: Ik heb vorige week wederom gevist, stuk of 8 gevangen. Ik heb de haak zo voorzichtig mogelijk proberen te verwijderen en heb ze daarna allemaal terug gegooid zodat zij wederom een mooi leven konden leiden in de grote oceaan samen met de andere wonderen uit de dierenwereld. Voor de postbodes: kom nooit op tenerife werken want de post pakketten komen óf te laat óf helemaal niet aan, zelfs brieven komen te laat aan en ook al heb ik die dringend nodig. Voor de moslims: ik heb geen cartoon gemaakt over de profeet dus laat ons hier op Tenerife met rust en blijf in Beiroet rellen.

Dat is volgens mij wel informatief genoeg dacht ik zo. Voor de rest heb ik eigenlijk niets meer te melden. Ik heb weer even therapeutisch mijn hart kunnen luchten en dus heb ik voor ff weer genoeg gehad. Ik laat het daarom hier nog maar gewoon bij en meld me de volgende keer wel weer als ik wél wat nuttigs te vertellen heb.

U krijgt vriendelijke groeten en tot snel maar weer…

adios

Miguel

Letters. Woorden. Zinnen. Alinea's. Verhalen. Schrijven is echt mijn ding. Ik vertel in mijn verhalen wat ik dagelijks meemaak of wat er in mijn hoofd speelt. Soms leuk, soms ontroerend, altijd persoonlijk. Ik neem je graag mee in mijn leven...

Eén reactie

Reageren?

%d bloggers liken dit: