Held…

Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik kaartjes kan krijgen voor een concert van Robbie Williams! Eindelijk wordt mijn droom realiteit. Dit is het moment waarop ik jaren heb gewacht en eindelijk heb ik het geluk om aanwezig te mogen zijn bij een concert van mijn held.

Echt waar, als ik homo zou zijn zou ik op hem vallen. Helaas voor hem ben ik hetero en dus houd ik mooi mijn handjes thuis. Ik weet het niet goed hoe ik het moet omschrijven maar ik vind die man gewoon fascinerend. Alles wat hij doet en zegt, doet hij op zo’n manier dat het mij zeer aanspreekt.

Als ik van 1 iemand fan ben, dan is het zeker van hem. Ik geef eerlijk toe, ik snap de helft van de tijd geen zak van zijn songteksten maar op de een of andere manier klinkt zijn muziek altijd goed en krijg ik er een speciaal gevoel van. En nu, na jaren, krijg ik deze kans in mijn schoot geworpen.

Michiel, een vriend van me, zou voor mij in de rij gaan liggen voor kaartjes. Helaas kwamen meer mensen op dit idee en daardoor was er binnen een paar minuten in de verste verte geen kaartje meer bschikbaar. Eeuwig zonde natuurlijk want nu kon ik er niet bij zijn. Ik voelde me enigszins teleurgesteld en had me er al bij neer gelegd dat ik ook deze show maar weer op dvd zou moeten gaan zien.

Totdat ik gisteren een telefoontje maakte naar Taco. Die vroeg tussen neus en lippen door of ik nog interesse had in een kaartje voor het concert op 24 juni. Nog voordat hij het vraagteken had uitgesproken, schreeuwde ik volmondig ja. Ik zakte op mijn knieen en prees de Heer. Ik had nooit gedacht dat dit mij nog zou overkomen. Dus eindelijk kan ik erbij zijn, eindelijk kan ik zien hoe ‘s werelds beste entertainer mij gaat entertainen.

Want entertainen dat kan ie zeker. Wat ik hier voor werk doe, dat heet ook entertainen, maar dat staat in schril contrast met de verrichtingen van mijnheer Williams. Zijn liveshows zijn fantastisch, zijn muziek kan je eeuwig grijs blijven draaien en zijn dvd’s blijven een genot om naar te kijken. Ook zijn privé leven is om van te smullen. Zijn heldenstatus heeft hij medevoor mij bereikt door zijn verslavingsgdrag. Van verslaving aan drank, naar een totale val in de wereld van drugs, na deze verslaving te boven zijn gekomen raakte hij verslingerd aan het gokken. Toen hem dat weer te gortig werd, raakte hij verslaafd aan vrouwen.

Het is absoluut niet zo dat ik dit wil imiteren of wat dan ook, maar na zoveel tegenslagen heeft hij toch nog de absolute top weten te bereiken. Het interesseert me vrij weinig dat hij uit Take That komt, ik vind niet elk nummer van hem mooi, ik hou niet van zoveel tattoeages en het kan soms ook een ontzettende kwal zijn. Maar ik ben er tenminste bij de 24e dag van juni in Amsterdam!