Mijn Leven

Thuisgevoel

“En dat thuisgevoel is belangrijk voor je en moet belangrijk blijven. Want je neemt dan wel een deel van mijn naam over, maar dat wil niet zeggen dat je daardoor minder Janssen bent.

Dus Ad, wees maar niet bang dat ik je meisje steel van jou en de familie. Ik kan en wil niet jouw nummer 1 plek innemen.

Ik wil wel beloven dat ik er alles aan zal doen om jouw voorbeeld zo goed mogelijk na te leven, zodat ze nooit iets tekort komt. Dat beloof ik met heel mijn hart.”

Dat waren mijn woorden aan Ad tijdens onze huwelijksceremonie, waarbij ik beloofde om voor zijn kleine meisje te zorgen. Zijn opgestoken duim, zijn tranen en zijn knuffel naderhand lieten duidelijk merken dat hij mij die rol wel toevertrouwde.

Wat ben ik blij dat we die bruiloft hebben vervoegd, zodat hij er nog bij kon zijn én er nog optimaal van kon genieten. Want ook al ging het natuurlijk enorm slecht, hij genoot met volle teugen van al het moois op deze dag. Zoals hij eigenlijk altijd genoot van de mooie dingen in het leven. Zelfs tijdens de laatste 5 weken in het ziekenhuis.

Hij bleef maar positief en genoot van kleine dingetjes, zoals een ijsje, snoepje of een bekertje met ijswater. Hij maakte graag nog wat grapjes met de zusters of met het bezoek dat constant aan zijn bed stond. Het ging steeds slechter en zijn lichaam sputterde steeds meer tegen, maar Ad genoot van alle uren, minuten en seconden die er nog waren.

Ad werd steeds gelukkiger, zei hij zelfs, terwijl wij steeds vaker werden geconfronteerd met een sneller naderend einde. Het waren daarom vijf mooie en heel zware weken voor ons, terwijl hij juist genoot van alles en iedereen om hem heen. Zelfs toen was hij nog bezig om andere mensen zich beter te laten voelen, omdat hij zag dat ze verdrietig werden aan zijn bed. Zelfs in zijn laatste weken wilde hij nog zeker weten dat het ook goed met anderen zou gaan. Zelfs toen het met hem helemaal niet meer goed ging.

Wat een bijzondere kracht, echt ongelooflijk mooi. Zo zal ik hem altijd herinneren en dat voorbeeld wil ik dus zo goed mogelijk volgen. Dat beloof ik nogmaals met heel mijn hart.

Ad Janssen overleed op zaterdag 10 maart omstreeks 00.45 uur in Geldrop.

Letters. Woorden. Zinnen. Alinea's. Verhalen. Schrijven is echt mijn ding. Ik vertel in mijn verhalen wat ik dagelijks meemaak of wat er in mijn hoofd speelt. Soms leuk, soms ontroerend, altijd persoonlijk. Ik neem je graag mee in mijn leven...

Reageren?

%d bloggers liken dit: